ก่อนจะมีร้านอาหารหลายสาขาอย่างทุกวันนี้ เชฟบัสเริ่มเรียนรู้การบริหารระบบหลังร้านจากการบันทึกบัญชีแบบแมนวล สั่งของเข้าร้าน บิลมีเท่าไรก็รวมๆ ไว้ แล้วกดเครื่องคิดเลขคำนวณว่า สิ้นเดือนเหลือเท่าไร พอมีสาขามากขึ้น ก็เริ่มจ้างนักบัญชีมาช่วยคำนวณให้ใน Excel แต่กว่าเชฟบัสจะรู้ตัวเลขจริงๆ ก็ยังต้องใช้เวลารอรู้ผลในเดือนถัดไป

วันที่โควิด-19 มาถึง ร้านอาหารทุกร้านต้องปิดตัวไม่เว้นแม้แต่ร้านเน้นเนื้อ รายได้ยังไม่มา แต่รู้ว่ามีรายจ่ายแน่ๆ แล้วจากสต็อกที่ค้าง และเครดิตที่ติดไว้กับซัพพลายเออร์ เชฟบัสรอการคำนวณจากนักบัญชี จนในเดือนถัดมาถึงรู้ว่ามีหนี้กับซัพพลายเออร์หลักล้านแล้ว “เราไม่รู้เลยว่า มีค่าใช้จ่ายเท่าไร หลังจากที่ต้องโดนปิดร้าน สอง ร้านไหน สาขาไหน กำไร ขาดทุนเท่าไร กว่าเราจะรู้ก็ถัดไปอีกหนึ่งเดือน เราแก้ไขอะไรไม่ทันเลย”

เชฟบัสคิดได้ทันทีว่า ต้องหาวิธีที่จะทำให้รู้ตัวเลขของร้านแบบเรียลไทม์ให้ได้